Rozdział 7.

*Następnego dnia
Tak,to już dzisiaj miał ze mną zamieszkać nowy domownik. Długo nad tym wczoraj myślałam i uznałam, że dobrze by było mieć jakąś osobę, która cię pokocha i będziesz miała pewność, że cię nie zrani. Bo przecież co taki malutki słodki kotek może zrobić? Na pewno poprawi mi humor. Z przemyśleń wyrwał się dźwięk mojego telefonu. Spojrzałam na ekran i od razu z twarzy zniknął mi uśmiech. Wahałam się czy odebrać. Dobra niech mu będzie, ciekawe co znowu wymyślił.
-Czego? -zapytałam
-Amy, błagam daj mi wyjaśnić - powiedział Niall - Spotkajmy się.
-Dzisiaj nie mam czasu. Muszę coś załatwić - prychnęłam po czym się rozłączyłam.
Niech sobie nie myśli, że jestem taka łatwa. Co on sobie myśli? Że mnie w sobie rozkocha a potem zostawi?
Ooo nie już taka naiwna nie jestem. Nie będę laską na jedną noc.
Po godzinie byłam już najedzona i ubrana. Ostatni raz zajrzałam do torebki by sprawdzić, czy mam kartkę z adresem schroniska.
*15 minut później
Właśnie stoję  przed budynkiem. Mam nadzieję ,że nie poryczę się jak jakieś dziecko, gdy zobaczę te wszystkie biedne zwierzęta, które przecież niczym nie zawiniły.
Dobra wchodzę.
-Dzień dobry - powiedziałam
-Witam - uśmiechnął się do mnie chłopak w loczkach. Na oko w moim wieku.
-Mam na imię Harry i jestem tu na praktykach. - przedstawił się - pomóc w czymś?
-Tak... Ja chciałam zaadoptować kotka - powiedziałam
-Ohh, kotka? Są takie słodkie - powiedział śmiesznie.
Zaśmiałam  się.
-Chodź oprowadzę cię. - dodał
-Okey - powiedziałam.
-Tutaj znajduję się moja ulubiona pieszczotka - powiedział.
Pokazał mi malutką białą kocice z niebieskimi oczkami. Była taka słodziutka i niewinna.
- Jaka słodziutka - powiedziałam
-Kimy, tak ją nazywamy - powiedział
-Mogę potrzymać? - zapytałam nieśmiało
-Jasne zostawię cię tutaj z nią. Chyba, że chcesz zobaczy jeszcze inne kotki?- zapytał
-Nie, chętnie z nią zostanę - odpowiedziałam
-Dobra ja za 10 minut wrócę - powiedział 
*15 minut później 
-Ona jest niesamowita! Mogła bym ją zaadoptować? - powiedziałam, lekko zasapana przez zabawę z małą.
-Jasne tylko musisz jeszcze coś podpisać i dać się zaprosić na kawę - odpowiedział z uśmiechem.
-Kusząca propozycja - powiedziałam - Tak w ogóle jestem Amy.
-No więc Amy, Harold zabiera ciebie i Kimy do kawiarni - odpowiedział.
-Kotka do kawiarni? - zapytałam z miną typu WTF?
-Racja, więc pozwolisz, że odwiozę Kimy do twojego domu? - zapytał.
-Jasne, chodźmy.
Po 20 minutach drogi dojechaliśmy.
-Może wejdziesz? - zapytałam.
-Z chęcią - odpowiedział
- Amy, mój boże. Dobijam się do ciebie od paru godzin gdzieś ty była? - zapytał Horan.
-Nie twój interes! Chodź Harry - powiedziałam 
Harold wyłonił się z auta , a Niall automatycznie stał się czerwony i napiął swoje mięśnie. O co chodzi?
-Styles...- warknął Niall
-Witaj Horan, ładną pogodę mamy. Nieprawdaż? - zapytał 
-Przestań pieprzyć o pogodzie! - krzyknął zdenerwowany Horan
-Zaraz,zaraz to wy się znacie?! - zapytałam się ich
Oboje przytaknęli.
-Chciałem cię zaprosić do kina, ale widzę, że już masz plany na wieczór. - powiedział smutny Niall.
- Ale...Niall - powiedziałam  zdezorientowana.
--------------------------------------------------------
I jak wrażenia po 7 ?
Zastanawiałyśmy się, jak wyobrażacie sobie Amy ; )
Następny rozdział pojawi się, gdy będzie 55 kom.
Wierzymy w was !/Amy,Rose