Rozdział 10.

-Dobra, już dobra jesteś najlepszą dupą w mieście - powiedziałam szybko.
-Czuje jak moje policzki płoną, skarbie - odpowiedział.
-Nie podniecaj się zbyt szybko. - powiedziałam.
W tym momencie nic nie odpowiedział, bo w radiu zaczęła lecieć romantyczna piosenka. 
-Mogę panią prosić? - zapytał Niall.
-Panią to się prosi do tańca. - wytknęłam mu język.
Niall zrobił minę tak zwaną "Poker Face".
Niepewnie podałam mu dłoń i zaczęliśmy tańczyć w rytm muzyki.
 
-Rany nie wiedziałem, że umiesz tak tańczyć. - powiedział.
-Jeszcze wielu rzeczy o mnie nie wiesz. - odpowiedziałam.
Po skończonej piosence usiedliśmy na kanapie.
-Czyli między nami wszystko dobrze?Tak? - zapytał.
-Nie przeliczaj się, Horan. - powiedziałam z uśmiechem. 
Posmutniał.
-No żartowałam - powiedziałam słodko.
-A wiesz, że jesteś piękna? - zapytał z uśmieszkiem. 
Po chwili moje policzki stały się czerwone jak burak. 
-I słodka jak się rumienisz. - dodał po chwili.
-Proszę.. przestań! - powiedziałam, bo wiedziałam jak śmiesznie muszę wyglądać cała czerwona.
-Niee... Podoba mi się to - poruszył śmiesznie brwiami.
-A dlaczego nie lubicie się z Harry'm? - wypaliłam bez chwili namysłu.
-Nie chcę o tym rozmawiać. Zresztą to nie twoja sprawa! - prawie krzyknął.
-Ahh tak? A mi się nie chce z tobą rozmawiać. - krzyknęłam i wybiegłam z jego domu.
*Perspektywa Niall'a
Znowu się obraziła? Dobra. Nie mam ochoty teraz do niej lecieć i ją przepraszać. Muszę się szykować na spotkanie z moimi przyjaciółmi. 
*Perspektywa Amy
Kurde. Co ze mną nie tak? Czemu na mnie krzyczał? Może mnie nie lubi... Zresztą nie obchodzi mnie to. To jego sprawa. Ja zamierzam się świetnie bawić na grillu u Danielle i jej chłopaka. Chętnie go poznam. Ale teraz liczy się tylko jedno. Odpocząć od Niall'a.
*2 godziny później.
Za chwilę 18.00 - pomyślałam. Postanowiłam, że już będę wychodzić. Byłam ubrana luźno. Nie będę się stroić. Po co? Dla kogo? Przecież nikt mnie nie kocha. Z przemyśleń wyrwał mnie odgłos mojego telefonu. Dostałam sms'a od Danielle.
Od: Dan
Hejka. Mam nadzieje, że pamiętasz o grillu u nas?
Do: Dan
Jasne! Właśnie za chwilę wychodzę.
Od: Dan
Okey. Czekamy :)
Chwilę po tym złapałam za bluzę, zamknęłam dom i wsiadła do wcześniej zamówionej taksówki.
Podałam kierowcy adres i czekałam na tą chwilę. Tak byłam podekscytowana. Chciałam bardzo poznać przyjaciół Danielle i jej chłopaka. Ciekawe czy mnie polubią? Taksówka się zatrzymała. Wow Dom Dan był duży z wielkim ogrodem. Wysiadłam z pojazdu, zapłaciłam za przejazd i zapukałam do drzwi.
-Ooo witaj, kochana. - przytuliła mnie na powitanie Danielle.
-Hejka - odparłam
-Wejdź do środka. Już wszyscy czekają. - powiedziała Danielle.
Nieśmiało ruszyłam do salony gdzie reszta na mnie czekała.
-Więc - zaczęła Dan. - Amy , to jest Perrie.
-Hej miło mi. - powiedziała Perrie.
-Mi również. - odpowiedziałam jej
-Ten mulat to mój chłopak. Zayn. - powiedziała
I tak z resztą się przywitałam. Poznałam wszystkich. Eleanor i jej chłopaka Louisa, Perrie i Zayna. Oczywiście chłopak Dan, Liam też zrobił na mnie dobre wrażenie. Byli bardzo sympatyczni, ale czułam się trochę dziwnie. Każda miała chłopaka, a ja tylko jak jakaś sierota byłam sama. Sama jak palec. Z przemyśleń wyrwał mnie głos Louisa.
-Ei ,a gdzie nasz Niall? - zapytał.
Zrobiło mi się automatycznie bardzo gorąco. Ale przecież dużo ludzi na świecie ma na imię Niall. 
-Próbuje rozpalić grilla. - odpowiedział Liam.
-Już jestem..- wszedł do środka. Tak to był on.
-Horan... - syknęłam.
-Amy? - otworzył szeroko oczy.
------------------------------------------------
Ten rozdział nie należy do najlepszych, ale 11 jest lepszy :)
Czytajcie i komentujcie miśki <3/Rose