Rozdział 5.

*Następny dzień

Wstałam około godziny 10.00. Zastałam piękny widok. Horanek spał na podłodze z miną małego pieska. Uśmiechnęłam się na samą myśl tego, że dopięłam swego i zepchnęłam go w nocy na podłogę. 

Udałam się do łazienki, a tam ubrałam. Postanowiłam zrobić śniadanie dla mnie i Niall'a. Niech biedak zna łaskę pana. Pewnie jest głodny. Ostatnio zauważyłam, że on jest głodny cały czas. (All day, all night) 

Poszłam do kuchni i wyjęłam potrzebne składniki. Postanowiłam zrobić jajecznice. Wrzuciłam masło i jajka na patelnie i dodałam szczypiorek.

Po 15 min. była już gotowa. Nałożyłam jedzenie na talerze i czekałam na Horan'a. Chyba poczuł zapach jajecznicy bo już po chwili zszedł na dół. 

-Witaj, skarbie - uśmiechnął się Horan.

-A w ryj chcesz? - zapytałam najsłodziej, jak potrafiłam. 

-Widzę, że zrobiłaś mi śniadanie - uśmiechnął się zalotnie - Aż tak mnie kochasz?

-Chcę ci wynagrodzić nieprzespaną noc - powiedziałam.

-To dla mnie sama przyjemność - powiedział. - Co ty na to, żeby iść do wesołego miasteczka?

-W sumie nic lepszego nie mam do roboty - uśmiechnęłam się.

W ciszy zjedliśmy śniadanie. Znaczy ja zjadłam. Niall je wchłonął.

-Horan, gdzie twój piesek? - zapytałam po chwili.

-Pzed burzą odniosłem go do domu - odpowiedział.

Gdy skończyłam jeść Niall poszedł do domu, żeby się przebrać.

-Twoja mama nie była na ciebie zła? - zapytałam, gdy wrócił.

-Nie, mieszkam sam - powiedział - Dlatego sypialnie mam wolną - mrugnął, a ja uderzyłam go w ramię.

Wyszliśmy z domu i udaliśmy się do żółtego pojazdu zwanego taksówką. 

Po 30 minutach byliśmy w wesołym miasteczku. Od razu ruszyliśmy na kolejkę górską. Widziałam, jak Niall zaczął nerwowo przebierać palcami. 

-Jeśli się boisz, to pójdziemy gdzieś indziej - pocieszałam go.

-Nie, chodźmy - mówił zdenerwowany.

Weszliśmy do wagonu i zajęliśmy swoje miejsca. Po chwili kolejka ruszyła. Horan od razu ścisnął moją rękę. Bał się. Chciałam wybuchnąć śmiechem, ale się powstrzymywałam. Nie chciałam, żeby się obraził. Kiedy kolejka się zatrzymała Niall pierwszy z niej wyskoczył i prawie zaczął całować ziemię. Zaśmiałam się.

-Chodźmy na lody - zaproponował.

Pokiwałam głową na "tak".

-Jaki smak chcesz? - zapytał.

-Czekoladowe - odpowiedziałam.

-Dwa razy lody czekoladowe - powiedział do pani w budce z lodami.

Usiedliśmy na ławce i zaczęliśmy konsumować nasze lody. Gdy zobaczyłam twarz Niall'a wybuchnęłam niepohamowanym śmiechem. Horan był ubrudzony czekoladą. Podałam mu chusteczkę. 

-Co? Mam coś na twarzy? Po co mi ta chustka? - pytał.

-Bo...- znowu wybuchnęłam śmiechem.

-Mogłabyś mnie wytrzeć? - zapytał i nastawił policzek.

-Yyy... No dobra - powiedziałam po chwili.

*Parę godzin później

Po powrocie z wesołego miasteczka udaliśmy się do domu Horan'a. Postanowiliśmy lepiej się poznać. Dowiedziałam się, że Niall tak naprawdę pochodzi z Irlandii. Ma 19 lat i młodszą siostrę , którą już poznałam. Z przemyśleń wyrwał mnie blondynek.

-Głodny jestem - powiedział - Zróbmy coś do jedzenia albo zamówmy cokolwiek.

-Hmm... to może zróbmy pizze - powiedziałam po chwili namysłu.

Horan zaczął skakać, jak małe dziecko, które dostało lizaka. 

Zaczęliśmy wyjmować składniki. Chyba każdy wiedział, jak to się skończy. Zaczęliśmy wojnę na jedzenie. Ja miałam mąkę we włosach, a Niall jajko w nosie.

-Stop - pisnęłam.

-Nie, to jeszcze nie koniec - uśmiechnął się zalotnie.

Przysunął się coraz bliżej i cmoknął mnie delikatnie w usta. Odsunęłam się od niego, jak oparzona. 

-Wyjdź! - wskazałam na stronę drzwi.

-Ale to mój dom - mówił niesmiało. - Amy, ja przepraszam...

-W takim razie ja wyjdę  - bez wahania wyszłam trzaskając drzwiami.

---------------------------------------------------------
Jesteście wspaniali <3 Następny rozdział dodamy, gdy będzie 30 kom. Wierzę w was ! / Amy