Rozdział 15.

-Coś mi się wydaje, że pokażę ci gdzie są drzwi, którymi w tej chwili wyjdziesz! - krzyknął zdenerwowany Niall, do Luke.
-Ej stary. Uspokój się. - odparł Luke
-Co ty tu w ogóle robisz. - odezwałam się po chwili.
Rodzice Niall'a patrzyli na to całe przedstawienie z otwartymi szeroko oczami. Laura też za bardzo nie wiedziała o co chodzi.
-Ooo Amy, miło cię widzieć. Twoja przyjaciółka kazała cię pozdrowić. - mówił jakby nic się nigdy nie stało.
To był coś poniżej pasa. Myślałam, że nie wytrzymam. Jak on śmiał wspominać jeszcze o mojej BYŁEJ przyjaciółce? Jak ja mogłam z nim być?! Nie ja dużej nie mogę być z tym czymś w jednym pomieszczeniu.
-Przepraszam, że znowu od państwa uciekam, ale nie potrafię. Przepraszam. - zwróciłam się do rodziców Horan'a i wybiegłam z domu.
-Amy! Czekaj! Proszę. - wołał mnie Horan, ale nie zważając na to biegłam przed siebie.
-Widzisz co zrobiłeś?! Ty niedożywiony dupku! - wołał Niall i nie wytrzymał.  
Przywalił mu z pięści.
To z emocji. Luke jakby nigdy nic, wstał otrzepał się i zwrócił się do Maury ( mamy Niall'a)
-To co na obiad? - spytał.
Wszyscy patrzyli na niego jak na jakiegoś psychopatę.
-Won stąd! - krzyknął Niall i wyrzucił chłopaka za drzwi.
*Perspektywa Niall'a
Biedna Amy. Ten sukinsyn zachował się jak świnia! Powinienem mu jeszcze 50 razy mocniej przywalić w ryja. Dobra wolę o tym nie myśleć. Teraz muszę znaleźć moją biedną Amy!
*Perspektywa Amy.
Nie mam pojęcia gdzie jestem. Chyba w lesie. Jestem cała zapłakana i rozmazana przez ten pieprzony tusz do oczu. Mam marzenie znaleźć się w objęciach blondyna i zapomnieć o całym wydarzeniu.
-Amy? - ktoś wołał zza drzew.
-Niall? To ty? - wołam niespokojnie.
Już po chwili zza krzaków wyłonił się blondyn. Spadł mi kamień z serca.
-Skarbie, nigdy tak nie rób. - powiedział już spokojniejszym głosem.
-Horan. Po prostu mnie przytul. - powiedziałam.
-Chodź do mnie. - powiedział.
Staliśmy tak przytuleni do siebie. Było mi lepiej, ale robiło się już chłodniej i po mojej skórze przeszedł  nieprzyjemny dreszcz. Horan to chyba poczuł.
-Masz. - powiedział podając mi jego bluzę.
-Dzięki - powiedziałam krótko.
-Chodź. Jedziemy do domu.- powiedział.
Nic już nie odpowiedziałam tylko szłam za blondynem w stronę auta. Gdy dojechaliśmy zaproponowałam mu, żeby przyszedł do mnie. Nie chciałam być w takiej chwili sama.
-Posłuchaj, przepraszam cię.. głupio wyszło. - powiedziałam siadając na kanapie.
-Nie przepraszaj mnie! ty niczym nie zawiniłaś. - powiedział.
Nasza rozmowa niezbyt się kleiła, więc postanowiliśmy zrobić coś do jedzenia. Zdecydowaliśmy się na  zwykłe kanapki. Usiedliśmy na kanapie i chcieliśmy obejrzeć film.
-To co oglądamy - zapytał
-Nie wiem ty coś wybierz. - powiedziałam obojętnie.
Na telewizorze pokazywały się pierwsze napisy i tytuł "The last song".
Zapowiadał się ładnie, ale pod koniec płakałam jak jakaś nienormalna.
-Alee, co będzie z nimi? - pytałam szlochając.- Co z jej tatą?
-Dobra Amy, widzę, że to jeszcze bardziej pogorszyło sprawę - mówił Horan. - Chodź zaprowadzę cię na górę.
-Spokojnie, sama jestem jeszcze w stanie chodzić. - powiedziałam.
Weszliśmy do mojej sypialni. Było mi tak okropnie źle. Jakby złamane serce, ale ja przecież nie kocham już Luke. Nie wiem co się dzieje.
-Ja już może pójdę - powiedział Niall.
-Jak chcesz możesz zostać- odpowiedziałam.
-Gdy mnie ładnie poprosisz - mówił z uśmiechem na twarzy.
-Niall, ładnie cię proszę. - powiedziałam z lekkim uśmiechem.
-Takiej słodkiej i seksownej dziewczynie nie odmówię - powiedział.
-Twierdzisz, że jestem seksowna? - powiedziałam z rumieńcem na twarzy.
-Za mało powiedziane. - powiedział.
Po chwili nasze czoła się ze sobą stykały. Znowu ten dziwny stan, kiedy rozum krzyczy a ciało nic nie robi. Muszę coś zrobić. Chcę, żeby Niall był moim przyjacielem. Nikim więcej. Nie wiem czy to możliwe.
-Hmm Niall - powiedziałam odsuwając się od niego.
-Co my robimy. - dodałam
-Nie wiem, ale mi się to bardzo podoba. - powiedział.
Znowu był niebezpiecznie blisko.
-----------------------------------------------------
No hejooo. Dobra dłużej was już nie męczymy :D Dziękujemy bardzo za niespodziankę :*
Rzeczywiście dzisiaj nie wchodziłyśmy na bloga, bo spotkałam się z Amy na pizze, ale miałam lekki wypadek. Łańcuch spadł :P
Dobraa wracając do bloga 16 rozdział  będzie za 80 kom<3
Wierzymy w was ♥/Rose